Vítězslava Kaprálová (1915-1940) - czeski kompozytor i dyrygent, córka kompozytora Václava Kaprála. Uczennica Viléma Petrželki, Vítězslava Nováka, Václava Talicha i Zdeněka Chalabali. W Paryżu Charlesa Muncha i Bohuslava Martinů. Mimo krótkiego życia  (zmarła na gruźlicę w wieku 25 lat) Kaprálovej udało jej się skomponować około czterdziestu niezwykle wartościowych kompozycji (fortepian, kameralne, orkiestra, wokal), a jej muzyka została doceniona już za życia kompozytorki. Publikacja oferuje dwa chóry żeńskie op. 17 z lat 1936–1938, które są przedmiotem naszego pierwszego w historii obszernego wydania. Kaprálová pracowała nad tymi dwoma mniejszymi kompozycjami chóralnymi do słów Ondřeja Přikryla, które przejęła z niewielkimi adaptacjami z drugiego wydania jego Pieśni hanackich, częściowo równolegle z kantatą Ilena. Podobnie jak ona, Vězdička i Potpoliš należą stylistycznie do postromantycznego okresu twórczości kompozytora, który Kaprálová zaczęła wówczas opuszczać. Być może nawet to odrodzenie stylistyczne, przez które przeszła, było (poza koniecznością wypróbowania zaawansowanej techniki kompozycji chóralnej w przygotowaniu do jej kantaty), dla których kilkakrotnie je modyfikowała, zanim na początku 1938 roku powierzyła ojcu ostateczną wersję. Ale uważała je za tak dobre, że w końcu dała im numer opusowy.