Scaramouche, op. 165, to suita skomponowana przez Dariusa Milhauda w 1937 roku. Suita oparta jest na muzyce incydentalnej, którą Milhaud napisał do dwóch przedstawień teatralnych, Le Médecin volant i Bolívar. Scaramouche czerpie inspirację z różnych źródeł, a każda z trzech części suity ma inny charakter. W całym utworze słychać charakterystyczne dla Milhauda wykorzystanie polytonalności.
Utwór został pierwotnie napisany jako duet fortepianowy.  Później, ze względu na popularność utworu, suita została zaadaptowana na różne składy, w tym aranżacje na saksofon altowy solo lub klarnet z akompaniamentem orkiestry lub fortepianu.